 |
 
   
Konferencja "Mirosław Dzielski: Filozofia, Gospodarka, Państwo"
Data dodania: 2014-09-28
Mirosław Dzielski:
Konferencja w 25. rocznicę śmierci Mirosława Dzielskiego
Mirosław Dzielski (1941-1989), filozof polityczny, twórca polskiej wersji liberalizmu chrześcijańskiego, założyciel Krakowskiego Towarzystwa Przemysłowego, którego idee wpłynęły na intelektualny krajobraz Polski po 1989 roku.
Piątek 10.10.2014 Instytut Filozofii UJ, ul. Grodzka 52, s.25
9.15-11.40 Sesja I: Mirosław Dzielski: filozofia człowieka i polityki, filozofia nauki 9.15 Otwarcie konferencji: Tomasz Placek Instytut Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego 9.30—10.10 Miłowit Kuniński, Dzielski: liberalizm czy konserwatyzm 10.15—10.55 Jan Woleński, Nauka - nie-nauka. Problem demarkacji 11.00-11.40 Jan Czerniawski, Dzielskiego filozofia fizyki
Przerwa 11.40 -12.00
12.00-18.00 Sesja II: Mirosław Dzielski: Refleksja nad polityką, społeczeństwem i gospodarką
12.00—12. 40 Piotr Bartula, Chrześcijański liberalizm przed i po końcu historii 12.45— 13.25 Bronisław Łagowski, Idealizm i realizm Mirosława Dzielskiego
Przerwa 13.25 - 15. 30
15.30 -16.30 Michael Novak, Twenty-five Years Later: Dzielski's Contribution to Liberty 16.35- 17. 15 Antoni Kamiński, Instytucje publiczne a obyczaje. Na marginesie koncepcji M. Dzielskiego 17.20 - 18.00 Paweł Kłoczowski, Czy rząd Mazowieckiego zrealizował program Dzielskiego? Gośćmi konferencji będą m.in.: Grażyna Czermak, Adam Grobler, o. Jan Andrzej Kłoczowski, Ryszard Legutko, Grzegorz Łuczkiewicz, Zbigniew Machej, Zdzisława Piątek, Jan Skoczyński, Jerzy Stępień, Janina Szarek.
9.00 -10.30: Msza św., złożenie kwiatów na grobie Mirosława Dzielskiego 11.00-15.00 „Herbewo”, ul. Lubelska 29, sala konferencyjna, VI p.
13.00 - 15.00 Panel II: Polska przedsiębiorczość - fakty a wizje
15.00 Zakończenie *** Mirosław Dzielski (1941-1989) Filozof, publicysta i polityk, urodzony 14 listopada 1941 roku w Krakowie, dzieciństwo spędził w Bochni, kształcił się w Krakowie. W latach 1959-66 studiował fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po ukończeniu studiów rozpoczął pracę w Zakładzie Filozofii Nauk Przyrodniczych Instytutu Filozofii UJ, z którym związany był do końca życia. W 1974 roku obronił doktorat na temat czasu i przestrzeni w ujęciu Leibniza i Newtona. Działalność publicystyczną rozpoczął na łamach krakowskiego „Studenta” na początku lat 70. XX wieku, wtedy też nawiązał kontakt z grupą krakowskich publicystów i filozofów tworzących rodzaj prywatnego klubu politycznego (spotkania w mieszkaniu Z. Chylińskiego); w działalność opozycyjną włączył się w końcu dekady, publikując w podziemnym piśmie „Merkuryusz Krakowski i Światowy” głośny tekst Jak zachować władzę w PRL?, proponujący komunistom zawarcie ugody na zasadzie rezygnacji z utopii socjalistycznej i wprowadzenia zasad liberalizmu ekonomicznego, w zamian za pozostawienie im władzy politycznej. Wtedy też zaczął formułować koncepcję „antykomunizmu twórczego”, polegającego na stanowczej opozycji wobec ideologicznej utopii przy gotowości do politycznej ugody z reżimem. Po powstaniu „Solidarności”, chociaż początkowo nie zamierzał się angażować w działalność związkową, w końcu roku 1980 został doradcą Komisji Robotniczej Hutników NSZZ „Solidarność”, w 1981 roku członkiem Sekcji Informacji Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Małopolska i redakcji jej pisma „Goniec Małopolski”, a od lipca 1981 rzecznikiem prasowym Zarządu Regionu. W czerwcu 1981 r. z jego inicjatywy na UJ założono Klub Inicjatyw Gospodarczych. We wrześniu 1981 r. rozważany był jako kontrkandydat J. Onyszkiewicza na stanowisko rzecznika prasowego I Krajowego Zjazdu Delegatów NSZZ „Solidarność” w Gdańsku. W stanie wojennym ukrywał się przez kilka tygodni, od marca 1982 r. współpracował z krakowskim pismem podziemnym „13 grudnia”, szybko został jego naczelnym redaktorem i głównym publicystą, a czasopismo od 1984 roku zaczęło się ukazywać pod nieco zmienionym tytułem jako „13. Pismo Chrześcijańsko-Liberalne”; zaangażował się też w niezależną działalność edukacyjną, wygłaszając odczyty w klasztorach i kościołach. Współtwórca i wiceprezes założonego w 1988 r. Klubu Myśli Politycznej „Dziekania”, inicjator prawicowego salonu politycznego i popularyzator idei tworzenia towarzystw gospodarczych (czego rezultatem stała się zarejestrowana w grudniu 1988 r. Akcja Gospodarcza), współtworzył Krakowskie Towarzystwo Przemysłowe, od jego rejestracji po długotrwałej procedurze, w 1987 roku i pełnił funkcję jego prezesa aż do śmierci. Stojąc na czele KTP wraz z Tadeuszem Syryjczykiem opracował projekt eksperymentu gospodarczego - utworzenia Krakowskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, w której miałyby panować szczególnie korzystne warunki dla przedsiębiorczości. W 1986 roku został członkiem Prymasowskiej Rady Społecznej, gdzie opracowywał projekty fundacji na rzecz rozwoju polskiego rolnictwa. Kojarzony z umiarkowaną opozycją, brany był pod uwagę przy tworzeniu rządu M. F. Rakowskiego oraz jako kandydat na premiera latem 1989 roku. Od grudnia 1988 roku członek Komitetu Obywatelskiego przy L. Wałęsie. W styczniu 1989 roku wyjechał na stypendium do USA; z powodu choroby pozostał tam na leczeniu. Zmarł 15 października 1989 r. w Bethesda (Maryland, USA). Opublikował m.in.: Wiara Sokratesa, „Znak” 1977, nr 276; Kim są liberałowie, „Merkuryusz Krakowski i Światowy”, 1979, nr 4; Odrodzenie ducha - budowa wolności (1982); Liberalizm a chrześcijaństwo, „13 grudnia”, nr 11 (26); Duch nadchodzącego czasu (1985); Odrodzenie ducha - budowa wolności. Pisma zebrane (1995), Bóg, wolność, własność (Wybór pism) (2001, 2007)  |
