Władysław J. Stankiewicz
Aforyzmy polityczne i litanie

Aforyzmy i litanie polityczne jednego z najciekawszych powojennych polskich myślicieli politycznych.

Władysław J. Stankiewicz – żołnierz polskiej armii na Zachodzie w czasie II wojny światowej, później wieloletni profesor Uniwersytetu Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver – należał do najciekawszych polskich filozofów politycznych XX wieku, ale jego tworzony na emigracji dorobek nie został dotąd w Polsce należycie poznany. Aforyzmy i litanie polityczne należą do najciekawszych jego fragmentów. Zakres tematyczny tych tekstów jest szeroki: obejmują one dostrzegane i niedostrzegane zagrożenia trapiące współczesny świat, takie jak relatywizm, żargon służący do manipulacji opinią publiczną, zastygłe nawyki umysłu i utarte koleiny myśli. Władysław J. Stankiewicz przez całe dziesięciolecia (czego dowodzą jego publikacje) przedzierał się przez pojęciową gmatwaninę licznych nurtów filozofii politycznej. Ponieważ zawsze unikał kategoryzacji, wąskich definicji czy też poruszania się wyłącznie w ramach ogólnie przyjętego systemu, forma krótkich tekstów i aforyzmów – w myśl zasady Konfucjusza, że trzeba „próbować zapalić maleńką świeczkę zamiast przeklinać ciemność” – doskonale pasuje do jego badawczego intelektu. Książka ta jest zatem erudycyjną intelektualną przygodą, ale i inspiracją, by lepiej poznać i zrozumieć otaczający nas świat polityki, filozofii i kultury.

„Władysława Stankiewicza aforyzmy, myśli, krótkie eseje, które czytelnik znajduje w tej książce, odsłaniają jeden z najpoważniejszych symptomów choroby naszych czasów, czyli deprawację języka połączoną z deprawacją myślenia. Warto czytać Stankiewicza. To filozof dający trafne rozpoznanie dzisiejszej rzeczywistości, niezależny i samodzielny”.
prof. Ryszard Legutko

232 strony (+ 16 stron wkładki ze zdjęciami), miękka oprawa, ISBN 978-83-62628-95-7



Władysław J. Stankiewicz (1922-2006) - Ukończył warszawskie Gimnazjum im. T. Czackiego (wiosną 1939 r.). Po wybuchu wojny przedostał się na Zachód, gdzie w 1944 r. uzyskał stopień magistra na Uniwersytecie w St. Andrews. Po inwazji alianckiej walczył jako oficer 1 Polskiej Dywizji Pancernej we Francji (Normandii), Belgii, Holandii i Niemczech. Później służył w 2 Korpusie Wojska Polskiego we Włoszech. W 1952 r. otrzymał stopień doktorski. Wykładał na wielu uniwersytetach całego świata, ale swą karierę akademicką związał przede wszystkim z Uniwersytetem Kolumbii Brytyjskiej w Vancouver – był profesorem nauk politycznych tej uczelni (1957-1987). Napisał m.in. Politics & Religion in Seventeenth-Century France: A Study from the Monarchomacs to Bayle, as Reflected in the Toleration Controversy (1960), Aspects of Political Theory: Classical Concepts in an Age of Relativism (1976, wyd. polskie: Niezbędność teorii politycznej: klasyczne pojęcia w dobie relatywizmu, 2003), Approaches to Democracy: Philosophy of Government at the Close of the Twentieth Century (1980, wyd. polskie: Demokracja w teorii i praktyce, 2010), In Search of a Political Philosophy: Ideologies at the Close of the Twentieth Century (1993) i The Essential Stankiewicz: On the Importance of Political Theory (2001).