 |
 
   
Józef Teodorowicz
Dwie epoki
Tom ukazuje myśl polityczną i rozważania na tematy narodowe jednego z najwybitniejszych duchownych i myślicieli ostatnich dekad okresu zaborów i II RP. Józef Teodorowicz pisze w nich o związkach wiary i polityki. Ukazuje zasady, które jego zdaniem powinny przyświecać polityce polskiej. Analizuje kwestię ruską (ukraińską) i polemizuje z ugodowcami - zwłaszcza z Michałem Bobrzyńskim. Udowadnia zarazem, że określanie go mianem „ormiańskiego Skargi” nie było bezpodstawnym odniesieniem do wielkiego kaznodziei sprzed stuleci, a celnym uchwyceniem znaczenia oraz intelektualnej i duchowej mocy znakomitego myśliciela ze Lwowa.
Wstęp: prof. Paweł Skibiński 448 stron, twarda oprawa Książka wydana dzięki współpracy z Narodowym Centrum Kultury Spis treści Paweł Skibiński, Abp Józef Teodorowicz – w pełni katolicki kapłan i w pełni polski polityk . . . VII Pierwiastek nadprzyrodzony a dzisiejsza doba Polski . . . 1 Obecny moment kwestii polsko-ruskiej . . . 31 Dwie epoki . . . 50 O miłości Ojczyzny . . . 83 Stańczyk bez teki. Odpowiedź na Dialog o zasadach i kompromisach . . . 112 Wobec ideałów Sienkiewicza . . . 214 Z dziejowej chwili . . . 264 Kazanie sejmowe . . . 334 O ducha narodu polskiego . . . 348 Państwo chrześcijańskie a państwo pogańskie . . . 371 Nota bibliograficzna . . . 399 Indeks . . . 400 Józef Teodorowicz (1864-1938) - Urodził się 25 lipca 1864 r. w Żywaczewie (obecna Ukraina). Studiował prawo w Czerniowcach, następnie teologię i filozofię na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Dzięki jego inicjatywie zaczęto wydawać „Ruch Katolicki” (od 1897 r.), oraz „Przedświt” (od 1900 r.). W 1901 r. otrzymał sakrę biskupią obrządku ormiańskiego we Lwowie. W latach 1902-1918 był posłem na sejm galicyjski i członkiem wiedeńskiej Izby Panów. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości związał się z Narodową Demokracją, będąc w latach 1919-1922 posłem na Sejm. Po zamachu majowym w 1926 r. dał się poznać jako zdecydowany przeciwnik sanacji i zwolennik Romana Dmowskiego, starający się o poparcie Episkopatu dla Obozu Wielkiej Polski. Aktywnie uczestniczył w pracach Konferencji Episkopatu, od 1919 r. zasiadał w Komisji Biskupów, a od 1928 r. w Komisji Prawnej. W latach 1928-1936 pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Prasowej i Duszpasterskiej. Opublikował m.in. "Z dziejowej chwili" (1918), "Na przełomie. Przemówienia i kazania narodowe" (1923), "Okruchy ewangeliczne" (1923), "Myśl religijna w narodzie" (1934), "Z Chrystusem Jezusem. Rozważania" (1947). Zmarł 4 grudnia 1938 r. we Lwowie.  |
