Wybór pism o sprawie polskiej, polityce europejskiej oraz dylematach politycznych i ideowych katolików w dobie burzliwych przemian w dziewiętnastowiecznej Europie.

„W interesie katolicyzmu pozostaje zwalczanie na własny rachunek tego, co zagraża współczesnemu społeczeństwu i wolności, która jest jego nową i podstawową zasadą. Absolutyzm, centralizacja, demagogia – oto wielcy wrogowie liberalnej demokracji, to również siły, które Kościół na każdym kroku napotyka na swej drodze, wszędzie uzbrojone, wszędzie nieustępliwe i bezlitosne. Postęp i umocnienie demokracji wymagają odepchnięcia zakusów państwa, usankcjonowania praw własności, respektowania wolności osobistej, ustanowienia i utrzymania prawa do zrzeszania się. Oto, do czego winien również dążyć Kościół, bowiem nikt nie skorzysta na tym bardziej niż on”. (Wolny Kościół w wolnym państwie)

„Polska nie potrzebuje podburzania przez zewnętrznych podżegaczy. To, co ustawicznie podburza ten naród do zrzucenia jarzma, które na nim ciąży, to jego własna świadomość, to jego prawo, to jego historia, to jego krzywda, krwawa i niebywała krzywda, której ofiarą pozostaje od osiemdziesięciu lat. Oto, co wystarczy, by podburzyć Polskę, bez żadnej innej prowokacji. […] czymże jest Polska? Nieznanym, bezużytecznym narodem? Nie, stanowczo nie. To nie tylko poeci, marzyciele, mówcy zaznaczyli istnienie Polski. To historycy, politycy, mądrzy ludzie, wszyscy oni ze wszystkich sił głosili, że nie ma w Europie narodu bardziej użytecznego dla równowagi, dla bezpieczeństwa tego kontynentu”. (Rzeź galicyjska)

Charles Forbes René de Montalembert (1810-1870), jeden z najciekawszych francuskich myślicieli XIX wieku, zaangażowany w najważniejsze dyskusje toczone we Francji w okresie Monarchii Lipcowej, II Republiki i II Cesarstwa, słynny w całej Europie przedstawiciel wpływowego nurtu katolików liberalnych, w kwestiach politycznych bliskich umiarkowanemu konserwatyzmowi, wybitny mówca, wielki orędownik sprawy polskiej.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.