Erazm Piltz (1851-1929)

Urodził się 3 sierpnia 1851 r. w Warszawie. Był przedstawicielem narodowej myśli politycznej zaboru rosyjskiego zakładającej trwały związek Polaków z Rosją. W 1892 roku został jednym z współtwórców i redaktorów ukazującego się w Petersburgu tygodnika „Kraj”, gdzie wielokrotnie wyrażał swoje przekonanie o trwałości i potędze integralnego imperium rosyjskiego. Dla Polaków lojalność wobec Rosji miała gwarantować przetrwanie kultury narodowej. Ten sam światopogląd leżał u podstaw programowych współtworzonego przez Piltza w 1905 r. Stronnictwa Polityki Realnej. Wiarę w szanse i sens wskrzeszenia niepodległej Polski przywróciły mu wydarzenia pierwszej wojny światowej. W 1915 r. założył w Lozannie Centralną Agencję Polską (Agencja Lozańska), której działalność wydawnicza miała na celu przekonanie państw Europy Zachodniej do udzielenia poparcia sprawie odbudowy państwowości polskiej. 15 sierpnia 1917 r., również w Lozannie, w wyniku porozumienia działaczy Stronnictwa Polityki Realnej i ND powstał Komitet Narodowy Polski, którego przywódcami obok Piltza byli R. Dmowski, I. Paderewski, Marian Seyda i Maurycy Zamojski. Mający swą siedzibę w Paryżu KNP dość szybko uznany został przez Francję, Wielką Brytanię i USA za organ reprezentujący odradzającej się Polski. Po utworzeniu na początku 1919 roku rządu I. Paderewskiego KNP rozwiązał się, a Piltz rozpoczął działalność dyplomatyczną pełniąc misje w Czechosłowacji i Jugosławii. Zmarł 26 grudnia 1929 roku. Do najważniejszych z jego licznych publikacji, często ogłaszanych pod pseudonimem (Swojak, Scriptor) należą: Bismarck, Rosja i Polacy (1895), Nasze stronnictwa skrajne (1903), Polityka rosyjska w Polsce (1909).

Książki: