 |
 
   
Tadeusz Romanowicz (1843–1904) Tadeusz Romanowicz (1843–1904) – polityk i publicysta. Urodził się 25 października 1843 r. we Lwowie. W rodzinnym mieście ukończył gimnazjum. Zaraz po zdaniu matury w 1861 r. rozpoczął działalność publicystyczną wydając w środowisku uniwersyteckim tajne pisma o tematyce patriotycznej – „Znicz” i „Partyzanta”. Trafił za to na 4 miesiące do aresztu. W 1862 r. rozpoczął studia na lwowskim Wydziale Prawa, które wkrótce przerwał zaciągając się do powstańczego oddziału Leona Czachowskiego. W grudniu 1864 r. został ponownie aresztowany i skazany na dwa lata twierdzy w Ołomuńcu. Z końcem 1865 roku powrócił do Lwowa, gdzie po nieudanym powrocie na studia prawnicze, poświęcił się pracy publicystycznej i aktywności politycznej. Tę ostatnią związał ze środowiskiem Franciszka Smolki. Wkrótce później wszedł w skład kierownictwa założonego przez Smolkę Towarzystwa Narodowo–Demokratycznego. Swoje liczne artykuły i broszury publikował w wielu pismach galicyjskich, m.in. w "Tygodniku Naukowym i Literackim", "Dzienniku Lwowskim", "Dzienniku Polskim", "Gazecie Literackiej", "Nowinach". W 1867 roku założył pismo "Gmina". Zwieńczeniem działalności publicystycznej Romanowicza było założenie w Krakowie w 1882 r., razem z A. Asnykiem i T. Rutkowskim, dziennika Nowa Reforma. W ostatnich dwóch dekadach XIX wieku Romanowicz był pięciokrotnie wybierany reprezentantem Sejmu Krajowego Galicji. Od 1889 zasiadał w Wydziale Krajowym, a w 1901 roku odniósł swój największy polityczny sukces stając się członkiem Rady Państwa w Wiedniu. Zmarł 29 maja 1904 r. Główne prace: "O stowarzyszeniach" (1867), "Środki podniesienia przemysłu w naszym kraju" (1873), "Wiadomości statystyczne o mieście Lwowie" (1874), "Sprawa polska i sprawa wschodnia" (1876), "Polityka stańczyków" (1882), "Dwie opinie" (1891), "Stronnictwo krakowskie o styczniowym powstaniu" (1891). OMP wydał wybór pism Romanowicza "Dwie opinie" (Kraków 2007). Teksty:
Książki: Biogram i teksty na stronie Polskie Tradycje Intelektualne.  |
