„By jednak na scenie mogła pojawić się ta generacja, którą jak wspomniałem przezwano – i sama też się tak nazwała – piłsudczykami, musiał narodzić się i sam Piłsudski. Ale ten Piłsudski, od którego określenie piłsudczyk brało swą genezę – Komendant Piłsudski. Moje refleksje to zatem nic innego, jak opowieść o przeobrażaniu się Piłsudskiego w Komendanta. To historia powstawania fenomenu, którego najbardziej charakterystyczną cechą będzie absolutny i niekwestionowany przez nikogo w środowisku piłsudczyków monopol Józefa Piłsudskiego na posiadanie i wyrażanie ostatecznej opinii i decyzji, na naturalne w tym gronie posługiwanie się rozkazem w stosunkach ze swymi współpracownikami, czyli faktycznymi podwładnymi oraz rzeczywistymi podkomendnymi, w nieomal każdym aspekcie ich życia”.

Spis treści

Wprowadzenie . . . . . 9
Rozdział 1: Narodziny pewnego zjawiska . . . . . 26
Rozdział 2: Fenomen Komendanta . . . . 104
Rozdział 3: Piłsudczycy, czyli kto? . . . . 150
Rozdział 4: Piłsudskiego bliscy i przyjaciele . . . . 192
Rozdział 5: Drużyna Komendanta. Próba hierarchizacji . . . . . 273
Zamiast zakończenia. Bez Piłsudskiego – „Komendanciki” . . . 321
Aneks I. Wanda Pełczyńska, „Komendant” . . . . 361
Aneks II. Bogusław Miedziński, „Piłsudski i «Piłsudczycy»” . . . . 381
Aneks III. Zofia Zawiszanka, „Rozmowa, której nie było. Wspomnienia o Józefie Piłsudskim” . . . . 389
Wykaz źródeł i literatury . . . . 413
Indeks nazwisk . . . . 441


480 s., miękka oprawa, ISBN 978-83-66112-48-3